Het meest gebruikte woord van de afgelopen weken is ongetwijfeld nivelleren. We hebben sinds kort een heus nivelleringskabinet. Het is hèt politieke speerpunt van onze splinternieuwe regering. Nivellering is het proces waarbij men in een bepaald opzicht een gelijk niveau probeert te bereiken. Men tracht bijvoorbeeld de inkomens zoveel mogelijk gelijk te trekken, maar een andere manier is om de lasten gelijkmatig te verdelen. Verdien je meer, dan betaal je ook meer. De sterkste schouders dragen de zwaarste lasten. Wat moet je daar nu van denken? Overheden nivelleren vaak, volgens sommigen ten onrechte, vanuit het gelijkheidsbeginsel. Tegenstanders claimen dat gelijke behandeling niets met het afromen en herverdelen van inkomen te maken heeft. Het is een manier voor de overheid om welvaart naar lagere inkomensgroepen over te dragen. Dit kan ook een economisch motief hebben: mogelijk zal er meer geld worden uitgegeven, zodat de consumptie toeneemt. En daar is iedereen bij gebaat. 
Nivelleren in de sport is op sommige gebieden ook al een aantal jaren gaande. In de eredivisie van de vaderlandse voetbalcompetitie bijvoorbeeld. De traditionele top 3 van weleer blijkt de laatste 5 jaar niet meer zo ongenaakbaar. Sterker nog, vanaf 1965 werden afwisselend Ajax, Feyenoord en PSV altijd kampioen van Nederland, maar in de laatste 5 jaar is dat AZ en Fc Twente ook gelukt. En dit jaar draait Vitesse vooralsnog mee om de bovenste plaatsen. De clubs uit de provincie tellen steeds meer mee en de verschillen worden steeds kleiner. In plaats van 5 wedstrijden voor het eind van de competitie wordt nu de strijd om het kampioenschap pas op de laatste speeldag beslist. Met de laatste jaren 4 of 5 kanshebbers voor de titel. Dat zijn in mijn optiek wel goede ontwikkelingen.
Helaas is dat nog niet overal in de Europese voetbalcompetities het geval. In Spanje gaat het nog altijd alleen maar tussen Real Madrid en Barcelona. Die grootmachten staan aan het einde van de competitie 30 punten los van de overige clubs en spelen dan ook nog eens de landelijke bekerfinale tegen elkaar. Ze komen elkaar op jaarbasis minimaal een keer of zes tegen. Maar daar lopen dan ook spelers rond die belachelijke salarissen opstrijken. Nog altijd. Over nivelleren gesproken. Lionel Messi van Barcelona bijvoorbeeld verdient elke seconde dat hij ademt (ook ’s nachts in bed) een dikke euro. Dit levert hem uiteindelijk een jaarinkomen op van 33 miljoen euro. Waar hebben we het dan nog over? Ik gun die jongen alles, zeker met zulke uitzonderlijke voetbalkwaliteiten, maar dit is buiten alle proporties. Hij kan er natuurlijk zelf niets aan doen, maar dit moet van hogerhand echt eens aangepakt worden. Clubs die financieel al jaren rode cijfers draaien, maar topspelers wel absurde salarissen betalen. Gelukkig wordt dat in Nederland wel steeds beter geregeld met dus een spannende competitie als resultaat.
Wat nivelleren op sportgebied betreft is golf wel een mooi voorbeeld: daarbij hanteert men voor iedereen apart een handicap berekening. Dat wil zeggen dat, naarmate je als golfer beter presteert, je ook minder slagen erover mag doen om net zoveel punten te halen als iemand met minder talent of iemand die niet zo vaak speelt. In een wedstrijd tussen golfers met ongelijke kwaliteiten heeft daarom wel iedereen dezelfde kansen om te winnen. Je zou het kunnen vergelijken met een voetbalwedstrijd tussen PSV en RKDVC, waarbij RKDVC een 5-0 voorsprong krijgt. Het zijn goede middelen om minder scheefstand te krijgen. Dit is ook het principe bij de wedstrijden van onze F pupillen. Als blijkt dat 1 van de teams beduidend sterker is dat het andere, dan kan het mindere team een speler extra binnen de lijnen brengen. Maar ik vraag me af (als ik uitslagen van 15-1 zie) of dat overal gebeurd.
Nivelleren kennen we niet alleen vanuit de politiek of vanuit de sport, maar van oudsher ook uit de bouwwereld of uit de land- en tuinbouw. Om een mooi strak gazon te krijgen moet je de grond eerst goed egaliseren ofwel nivelleren. Dit doe je doorgaans met een hark. Pas als alles vlak geharkt is ligt de grond gereed om te zaaien. Maar er blijkt de laatste decennia teveel geharkt! Met name door banken en fraudegevoelige Zuid-europese landen. Niet om de grond of geld gelijkmatig te verdelen, maar juist geharkt voor eigen gewin. En daar ligt nu het probleem. We kunnen wel blijven harken om iets gelijk te krijgen, maar zolang er geldharkers blijven bestaan is het vechten tegen de bierkaai. Voorlopig heeft het kabinet nog genoeg hobbels vlak te trekken alvorens ze kunnen gaan zaaien. Laat staan dat er een strakke mat ligt.

@vanpasgekomen