Sinds onze jongste in zijn huurappartement is gaan wonen, hebben we een kamer over. Eindelijk kan ik nu mijn lang gekoesterde wens uit laten komen en de verzameling spullen (lees jeugdherinneringen) uitstallen en ophangen. Voor sommigen lijkt het een hoop zooi, die ik zo van de rommelmarkt heb meegesjouwd. Voor mij zijn ze een schat aan verhalen en memories aan de tijd dat er nog tv antennes op dak stonden, moeders nog gewoon thuis konden blijven om voor hun kroost te zorgen, de bakker en de melkboer aan huis bezorgden, half Drunen bij LIPS werkte en Feyenoord en Ajax nog echt meetelden in de voetbalwereld. In het midden van de kamer staat een tafel met 4 stoelen, gekregen van de familie van een oud dametje. Aan de tafel kan ik straks lezen en schrijven terwijl de oude pick-up de grote verzameling LP's van vinyl draait. Aan 2 muren hangen inmiddels de posters van concerten van mijn favoriete rockband waar we naar toe zijn geweest en van motoren en brommers die we bewonderden op de beurs in de RAI, half jaren '70. Maar ook één van het succesvolle Ajax van Louis van Gaal in '95. Onder het raam prijkt zelfs een echteFeyenoorder, daar doe ik niet moeilijk over. Wim van Hanegem die met zijn magische linkerbeen de witte bal met zwarte stippen een peer gaat geven. Een poster die we kregen bij een actie van Dreft. Op de tafel liggen nu een heleboel spulletjes die nog een plekje aan de muur of op de kast moeten krijgen. Sommige dingen lagen jaren lang in een doos en waarvan ik niet meer wist dat ik ze had. Een oud busje van Buisman, met zo'n goudkleurig lepeltje erin, een houten haktol, een paar kinderschaatsjes en...een oude lidmaatschapkaart van RKDVC. Een geel kaartje met mijn naam en adres erop geschreven en een jaar geldig was, een seizoenkaart eigenlijk wel. Het Bewijs van lidmaatschap tevens toegangsbewijs en bij wedstrijden e.d. op verzoek te tonen, diende zorgvuldig bewaard te blijven, wat dus redelijk gelukt is. Er staat geen pasfoto of zo erop, maar een tekeningetje van 2 voetballers en een balstompende keeper met een pet op. Duidelijk is te zien dat de keeper hoge kicksen draagt. Heel vroeger droegen voetballers zulke schoenen tot de lage modellen in de 'mode' kwamen. Rond de tijd waaruit het lidmaatschapkaartje komt, bracht Adidas nog een keer de hoge modellen op de markt en verbond Wim van Hanegem zijn naam ermee. Ik kocht ze ook en heb ze nog. Er zitten schroefnoppen onder en kostten maar liefst 110 gulden. Voor mij een bedrag dat ik anders in geen 110 jaar voor voetbalschoenen zou betalen. Maar onze schoppende tegenstanders, meestal uit Den Bosch, hadden soms alleen oog voor de enkels van te snelle jonge gasten. Door die hoge kicksen kon ik de volgende dag gelukkig heel naar mijn werk. Was misschien wel iets voor Marco van Basten geweest? Dan had hij wellicht niet zo vroeg hoeven stoppen...