Overwinningen smaken zoet. En ze smaken altijd naar meer. Sommige vergeet je niet zomaar. Omdat je door een gouden wissel de wedstrijd in je voordeel deed eindigen of door een bepaalde tactiek toe te passen, waardoor de tegenstander zich suf ploeterde en jullie 'met de 3 punten naar huis gingen'. En soms, wij moeten er jaren later nog steeds hartelijk om lachen, maakte je het mee dat de andere partij zichzelf flink in de vingers sneed en die middag, voor de toenmalige A1 en A2, heel feestelijk eindigde.

Een reconstructie: Het RKDVC A1-team van destijds kon op zaterdag het kampioenschap binnen halen in een uitwedstrijd tegen Wieldrecht. Omdat spelers uit ons A2-team regelmatig de A1 versterkten, wilden onze jongens als één team voor de dag komen en de aankomende kampioenen flink aanmoedigen. Hadden wij zelf dan geen wedstrijd om te spelen? Jawel en niet zomaar één. Onze opponent van die dag kon bij een overwinning ook op de eerste plaats van onze competitie eindigen. Voor ons was er niets te verliezen, wij stonden 'veilig'. Wel belangrijk was de vraag of we wel op tijd aan de aftrap van onze wedstrijd konden staan? Nou, nee dus. Verre van dat eigenlijk. Maar dat was een zorg van later. De A1 van RKDVC kon de steun goed gebruiken en sommige dingen zijn af en toe belangrijker. Dus... op naar Dordrecht. Het was daar rond het hoofdveld gezellig druk en de zon deed al vroeg zijn best. Onze A1 kwam met 1-0 achter, maar coach Robben raakte niet in paniek. En gelukkig kwam alles nog goed.

Uiteindelijk werd het 1-5 en op het veld was er na het eindsignaal één groot feest. Veel later dan gepland reisde de A2 af naar Zaltbommel. We rekenden uit hoe laat we er zouden zijn. Meer dan een uur te laat voor de aftrap. Leider Brokx moest praten als Brugman om de wedstrijd nog door te kunnen laten gaan. Dat lukte. Echter... de spelers van Nivo Sparta A1 stonden al bijna 2 uur in de palle zon zich voor te bereiden. En die van ons hadden lekker op de overdekte tribune van Wieldrecht gezeten en daarna in auto's met airco. De warmte van de zon had intussen de spieren van de tegenstander verslapt en dat was duidelijk te merken. Je kent dat wel, alsof je een flink aantal kilometers hebt gefietst, een paar biertjes op een terras hebt genuttigd en dan met zware benen naar huis moest stampen. Het werd 0-2 voor onze A2 en de titelkansen voor Nivo Sparta waren verkeken. Die jongens zaten helemaal stuk. Maar de DVC-ers hadden nog wel een helft kunnen voetballen, gesterkt door het kampioenschap van de A1, de knappe 5e plek in onze competitie en de uitdaging om Nivo op eigen veld van het kampioenschap af te houden. Daar bovenop kwam het gevoel of we een hele slimme tactische zet op een schaakbord hadden gezet, door 'iets' later op het veld te verschijnen.

Het leiderstrio van de A2 waande zich die middag net zo slim als José Mourinho. Het was echt een zoete overwinning, A SPECIAL ONE!  En die 3e helft speelde de A2 die middag alsnog. Maar dan wel in de gezellige kantine van RKDVC!

Jack Thomassen