Columns

Column 10

Jobke

www.rkdvc.nl
Een nieuwe keeper voor N.E.C. en een Noorse spits voor F.C. Groningen. Duitse spelers in Nederlandse competities.  Voetballers die overstappen van Ajax naar Feyenoord of andersom. Jonge jongens, die niet bij willen tekenen en op een zijspoor dreigen te raken, maar door keihard te werken toch weer in de basisopstelling opgenomen worden en hun team op sleeptouw nemen. Worden ze met argusogen bekeken, is er geen supporter meer die voor hem juicht of werd ie in het vorig seizoen nog uitgescholden? Ik heb er een zwak voor en gun zo'n jongen alle succes van de wereld. En als de voetballer dan de winnende scoort, de keeper weer eens de nul houdt en die kleine Duitser de beste van het veld is, vind ik dat geweldig. Een volle Kuip die voor je juicht, of vooruit, die 450 man in het Mandemakersstadion, het geeft zo'n jongen zoveel voldoening en vertrouwen. Daar kan geen geld ter wereld tegenop. 
Toen ik nog leider/trainer was bij de D5 pupillen hadden we ook wel eens een voetballertje die wat meer vertrouwen en zekerheid kon gebruiken. Doordat hij bijvoorbeeld uit de selectie terug gezet was, uit Friesland naar Drunen was verhuisd en bijna nog niemand kende, of niet bepaald de grootste was en het voetbalshirt altijd te groot was. Eén ervan was al een stil menneke, nooit haantje de voorste. Altijd op de training en op wedstrijddagen aanwezig, maar een beetje anoniem in de groep. Zijn opa was zijn grootse supporter, die kwam altijd kijken, toch wel fijn voor het jong als ouders op zaterdag vaak moeten werken. Soms had hij een leuke actie en deed heel goed zijn best, maar stak nooit boven zichzelf uit. En toen, op een mooie voorjaarsdag, kwam ook voor dat spelertje het spannende hoofdstuk uit een boek over talentvolle voetballers. De wedstrijd op het veld voor de kantine was nog geen 3 minuten oud, de kleine man met zijn te grote shirt kreeg de bal links bij de middellijn, ging een combinatie aan met onze spits en nam de teruggekaatste bal het strafschopgebied mee en speelde nog eens 2 man uit waarna hij de bal onder de keeper schoof... 1-0 voor RKDVC D5! Iedereen stond versteld van de mooie actie, opa juichte natuurlijk het hardst en heel het team omhelsde de blonde held. En zoals in een jongensboek het verhaal succesvol verder gaat, deed hij het kunstje een paar minuten gewoon nog een keer! 2-0 binnen 10 minuten door een weergaloos optreden van de linkshalf. En denk je dat hij buikschuivers maakte of theatraal ging juichen? Nee, natuurlijk niet. Een brede glimlach en een opgestoken duim voor opa en terug naar de eigen helft voor de aftrap en vervolg van de wedstrijd. Voor mijn maat John en mij was de keuze voor de 'Man of the Match' zo goed als gemaakt. Nog nagenietend langs de lijn zagen we in onze ooghoeken twee mensen op de Sportlaan aan komen fietsen. Er werd gezwaaid. We keken naar de fietsers en toen naar elkaar... het waren de ouders van de doelpuntenmachine van die dag. Lachend kwamen ze bij ons staan, ze waren eerder klaar met werken en hadden gehaast om naar de wedstrijd te komen. 'En, hoe is de stand? Is er al gescoord?', vroeg de vader een beetje hijgend van het harde fietsen. Even waren we er stil van, speelde hun zoon de sterren van de hemel en scoorde 2 werelddoelpunten, waren ze daar net geen getuige van geweest! 'Eeeh, ja. Eigenlijk wel! Twee keer al en je mag één keer raden door wie!', antwoordden wij een beetje voorzichtig. Vader en moeder keken het veld in en zochten hun telg tussen de 22 voetballertjes. Het jong zag zijn ouders staan en stak twee vingers in de lucht. Pa en ma zwaaiden blij verrast terug en gingen bij opa staan. Hun dag kon niet meer stuk. Die van de D5 trouwens ook niet. We wonnen afgetekend met 4-0. Het succes van die dag had wel navolging. Je zag het heel goed. Het menneke had meer vertrouwen in zichzelf gekregen, kreeg zekerheid en durfde nog wel eens zo'n actie te maken. Niet dat hij elke wedstrijd zoveel ging scoren, dat zou een overdreven hoofdstuk in dat jongensboek zijn, hij zat gewoon beter in zijn vel en had nog meer plezier in voetballen. Wij keken ernaar en genoten ervan. Net als van de andere kanjers die we in ons team hadden. Zo had iedereen wel eens zo'n 'Moment of Glory'.  De keeper die een penalty tegenhield. De laatste man (die bij ons toen een stoer meisje was), waar vaak geen spits voorbij kwam, de jongen met zijn bril die niet zo goed durfde maar toch het leer in het doel kopte. Op dat moment voelden ze zich even de beste van de wereld. Fantastisch toch?
Laatst kwam mijn maat van de toenmalige D5 het ventje van die twee doelpunten ergens in Drunen tegen. Het was zeker geen klein menneke meer en onzeker allerminst. Hij heeft van zijn hobby zijn werk kunnen maken, zoals dat zo mooi heet. Benieuwd vroeg ik wat dat dan was. John pakte zijn smartphone en liet een foto zien. 'Nou ja zeg... wat goed! Bijna een wereldster! Wie had dat kunnen vermoeden?' Met een trots gevoel keek ik naar de foto van de voormalig RKDVC pupil. Liet hij ons gewoon weer versteld staan. Echt een mooi volgend hoofdstuk in zijn eigen jongensboek!

Jack Thomassen


Zoeken op de site

RKDVC

Sportlaan 10 
5151 RK Drunen
tel. 0416 -779002
Routebeschrijving
Terug naar boven