Studio Sport Eredivisie, Voetbal Inside, Tika Taka Touzani. Allemaal leuk om naar te kijken, maar voor een nostalgische voetballiefhebber als ik ben, is 'Shirtje Ruilen' zeker één van mijn favoriete programma's. De spannende verhalen, de oude beelden, voetbalanekdotes en natuurlijk de shirtjes van vele clubs. Sommigen zijn zelfs niet eens meer in het betaald voetbal actief. Er zijn prachtige shirts te zien en natuurlijk hele lelijke. Ik durf hardop te zeggen dat het shirt, waarin Nederland zijn enige grote prijs heeft gewonnen, wel het meeste lelijke shirt is geweest, waarin je maar in rondgelopen kan hebben. Goed, het is kwestie van smaak. Je kunt er echter ook blind voor zijn en het helemaal geweldig vinden. Ik weet wel 100 andere voorbeelden die mooier zijn. Welke dan? Nou, voor mij hoeft het niet teveel poespas te hebben en ik moet er vooral mooie herinneringen aan hebben. Dan denk ik aan het Oranje van 1974, dat wereldfaam vergaarde tijdens het toernooi om het wereldkampioenschap in (West) Duitsland. Ik was toen 12 jaar en ging dat jaar voor het eerst bij RKDVC voetballen. Bij de C2 van Driek van Logten en was helemaal weg van de tomeloze inzet van Johan Neeskens. Zijn wilde lange haren. Die snoeiharde tackles. Die uitstraling. En wij moesten natuurlijk ook witte sokken hebben om over onze voetbalkousen te dragen. Dat deden wel meer van onze idolen. Je schoenen zaten dan wel een beetje krap, maar dat deerde ons niet.
En vroeger hadden we elastieken of touwtjes om de voetbalkousen omhoog te houden. Een enkeling nam weleens schildersplakband mee. Die rol was dan meestal meteen iets om te delen. Dus zo op. Tegenwoordig heb je trouwens de meest geavanceerde materialen voor kleding. De kousen zakken niet zomaar meer af. Jammer dat die maillot-achtige kousen van nu zo nodig over de knieën gedragen moeten worden. Echt belachelijk om te zien. Doe dan ook maar meteen jarretels aan. Tsja. Ook dat is een kwestie van smaak.
Aan het eind van het bezoek van de presentator van 'Shirtje Ruilen', wordt de verzamelaar gevraagd 3 favorieten uit zijn verzameling te kiezen. Ondanks de meest spraakmakende namen van clubs en de bijbehorende shirts, kiest de gast vanzelfsprekend zijn eigen 3 populairste tenues. Met bijpassende anekdotes. Soms zou ik best ook een doos of een koffer met een heel arsenaal aan geruilde shirts voor de dag willen halen. Maar shirtjes ruilen deden we bij RKDVC natuurlijk niet. Dat moest je niet in je bolle hoofd halen om te doen. Voorzitter Frie van Gorkum zou er zich heftig in verslikt hebben. En dat was logisch. Vroeger deden we jarenlang met een tas met shirts. Toen waren sponsoren nog moeilijk te strikken. Als je had willen ruilen, kon je daarna mooi zelf een nieuwe gaan kopen bij sportzaak Ijpelaar in de Grotestraat.
Heb ik ook een favoriete Top 3? Wel ja. Dat heb ik zeker. En heb ik die ergens in de kast hangen? Of op zolder in een koffer liggen? Ongewassen en nog naar zweet stinkend en vol grasvlekken? Och, had ik maar het shirt van Neeskens, waarin hij scoorde in de finale tegen West-Duitsland. Ik zie mijzelf en mijn broer nog zitten voor het zwart-wit TV'tje in het vakantiehuisje ergens in een Brabants dorpje. Wat een spanning en ja, wat een deceptie na de wedstrijd. Daar heb ik nog lang stuk van gezeten, hoor. Wat had ik toen graag gezien dat we die titel wonnen....
Dat shirt is mijn nummer 2, mits ik het had. Op 3 kan ik er een hele rits zetten, het moet er echter wel één zijn mét strepen. En met historie. Dan kies ik... voor het wit met groen van het Schotse Celtic. Stelt tegenwoordig bijna niks meer voor, vroeger was het toch een Europese topploeg. En op de eerste plek... Jawel, echt waar, een shirt van RKDVC. En nee, niet om chauvinistisch te zijn, want het is niet de korenblauwe uitvoering waar mijn voorkeur naar uitgaat. Ik kies namelijk voor het blauw/wit verticaal gestreepte uitshirt van het A2 juniorenteam, waar we 2 seizoenen leider van zijn geweest. Het is inmiddels aardig wat jaartjes oud en ik heb er mooie herinneringen aan. Spannende wedstrijden speelden onze jongens erin, met soms heel verrassende uitslagen. En omdat het al een tijd geleden is, voor mij een shirt met historie.
Zeg, tegen niemand zeggen, hoor.... maar toen de shirts een keer ingeleverd moesten worden, heb ik.... wat eigenlijk niet mag.... één zo'n shirt bij ons aan de waslijn laten hangen. Expres! Als aandenken. Het is het enige shirt dat ik heb. Wat zeg je? Shirtje ruilen? Nee, joh. Geen denken aan. Al zou de Nees hoogstpersoonlijk met zijn finaleshirt uit '74 bij ons aan de deur staan. Dan nog niet.

Jack Thomassen