Weet je wat je voor de lol eens een keer moet doen? Google op “voetbalschoenen” en kijk dan vervolgens bij de afbeeldingen. Of ga kijken bij een wand of rek met voetbalschoenen in een sportwinkel. Je krijgt meteen pijn aan je ogen als je al niet kleurenblind bent! Het is tegenwoordig werkelijk ongelooflijk wat men aan verschillende kleurencombinaties in leer aan elkaar durft te stikken.
Misschien ben ik dan een ouwe lul, maar in mijn vroege jeugdjaren als voetballer speelde iedereen op zwarte schoenen. Geen discussie, zwart, er was gewoonweg niets anders. Eventueel een wit streepje of een witte krul eroverheen, maar dat was het dan wel. Tijdens de evolutie van de voetbalschoen werden op den duur andere, lichtere en meer duurzame materialen werden gebruikt. Schoenen veranderden van hoge voetballaarzen in slanke voetbalslippers, maar ook de zwarte kleur ging op de schop. Een mooie woordspeling, want een gekleurde voetbalschoen werkte in mijn actieve voetballoopbaan als een rode lap bij een stier. De schoenen zullen wat uitvoering betreft in de loop der jaren beter zijn geworden voor de gewrichten. Lange schroefnoppen werden vervangen door minder lange schijven, waardoor de kans op bijvoorbeeld knieblessures als gevolg van verdraaiing verminderde. Maar zwart als hoofdkleur bleek niet langer meer de standaard. Allemaal mooie ontwikkelingen op technisch gebied, maar niet op het esthetische vlak wat mij betreft. In mijn juniorentijd liep je op gekleurde schoenen juist meer risico op blessures. Met witte, gele of rode schoenen was je als spits iedere week weer een prooi voor de meedogenloze verdediger.
Met weemoed kijk ik terug naar een poster van het Nederlands elftal van 1978. Nostalgie. Ik vrees dat dit beeld in de nabije toekomst niet meer gaat terugkeren. Mooie katoenen oranje shirts met drie strepen op de mouwen, witte broeken, oranje kousen en bovenal iedereen op zwarte voetbalschoenen. Vaak halfhoog. In die jaren kreeg ik als pupil bij RKDVC training van achtereenvolgens Bart Verhoeven, Hans Bax, Chris Schellekens of Jan Buitenwerf om maar eens wat namen te noemen. Allen liepen zij destijds op halfhoge Adidas voetbalschoenen en in de wintermaanden werd dit ondersteund met geitenwollen sokken over de blauwe voetbalkousen. Zeg maar de Willem van Hanegem-look. Ik vond het geweldig om elke zaterdagochtend mijn zwarte voetbalschoenen in te mogen vetten met kachelpoets om ze vervolgens met een zachte borstel weer keurig uit te kunnen wrijven. Als je dan in de kleedkamer voor de wedstrijd je zwart glimmende schoenen uit je tas haalde, dan kon je de schoenpoets nog ruiken. Je was weer klaar om bij wijze van spreken het gras op te vreten. Ik vraag me af of tegenwoordig voetbalschoenen überhaupt nog gepoetst worden. Dan zal er rose, paarse, blauwe of groene schoenpoets in de handel moeten zijn. Veranderingen zijn soms wenselijk, ook in de sport, zeker als het de attractiviteit van het spelletje ten goede komt. Kijk maar eens naar de hockeywereld, die behoorlijk innovatief is met veranderingen van bijvoorbeeld spelregels om tempo in de wedstrijd te houden. Als ze maar niet ten koste gaan van de schoonheid van de sport. Maar het veranderen van een modebeeld heeft niets met de schoonheid van het spel te maken. Vorige week zag ik Barcelona op TV voetballen in een afgrijselijk nieuw tenue. Het leek wel of er tien ijslolly’s over het veld renden. Van die raketjes, je kent ze wel. Schandelijk. Soms moet je iets gewoon niet willen veranderen. Niet altijd blijkt immers een verandering ook een verbetering. ‘Never change a winning team’ mag wat mij betreft worden uitgebreid met ‘never change a classic black soccershoe’. Ferrari’s zijn over het algemeen rood, zuurstokken vaak rose, RKDVC is bij voorkeur blauw en voetbalschoenen behoren zwart te zijn. Voor je het weet voetbalt de jeugd straks met plateauzolen op lila kunstgras velden met oranje lijnen...

@vanpasgekomen