Een nieuwe trainer dus nieuwe ideeën, maar ook een gewenningsproces waar wij allen mee te maken kregen. Er werden redelijke tot af en toe hele goede wedstrijden afgelost door mindere of zelfs slechte. Gezien de indeling en het verloop van de competitie was al snel duidelijk dat dit jaar er eentje was waar vele aan elkaar gewaagd waren. Dit alles maakte het wel spannend met als resultaat nog twee wedstrijden te gaan en nog niet veilig maar ook nog een kleine kans op nacompetitie voor promotie. Dit alles kwam mede voort uit een zeer slechte serie waarbij we in april uit zeven wedstrijden slechts 4 van de 21 punten wisten te halen, ja dan kom je in de problemen. Toch hebben we elkaar er weer doorheen gesleept en wisten we ons in de laatste thuiswedstrijd tegen Avanti veilig te spelen. Ook in deze doldwaze competitie, waarin we zoals gezegd regelmatig onder de maat hebben gepresteerd, hebben we weer heel veel te danken aan onze supporters welke ons in de thuiswedstrijden maar ook in alle uithoeken en op de meest onmogelijke tijden kwamen steunen. Laat ons Juichen namens alle spelers en begeleiders bedankt voor jullie steun en aanmoedigingen welke wij ook dit seizoen weer van jullie hebben ontvangen. Jullie steun heeft er zeker aan bijgedragen dat we er toch weer een positief eindsprintje uit hebben weten te persen.
Dit seizoen staat ook in het teken van het afscheid nemen, Wouter verliet ons in december om enkele maanden in Afrika te gaan studeren. Ronald en Koos zijn na hun blessure helaas niet fit genoeg geworden om de aansluiting met de groep te maken. Koos woond inmiddels in Eindhoven en Koos koos ervoor om daar op en lager niveau verder te revalideren. Ronald was dicht bij zijn comeback, maar na 20 minuten in het 2e kreeg hij helaas toch weer een terugslag. Naast deze tegenvallers kregen wij ook nog eens van de spelers: Marcel, Joris, Mikel, Jeroen en van de begeleiding van Jan, Peter en Mark de mededeling dat dit hun laatste jaar was bij het 1e elftal. Een ieder heeft hier zijn eigen reden voor en ik kan jullie verzekeren dat het voor hun allen moeilijke maar zeer overwogen beslissingen zijn geweest.
-Mark, begon 2 jaar geleden als verzorger en onder de vleugels van Jan begon hij aan een nieuwe carrière. In het begin moest hij hier en daar nog wel eens gestuurd worden maar dat hoort erbij zullen we maar zeggen. Dit jaar hebben we hem helaas een tijdje moeten missen vanwege je ziekte, maar gelukkig is hij hiervan weer zo goed als hersteld. Hij heeft ervoor gekozen om volgend jaar geheel op eigen benen te gaan staan en gaat aan de slag in Haaren. Mark bedankt voor je inzet en heel veel succes.
-Peter, hebben we 2 jaar geleden weggeplukt bij het Twidde. En dit alles was natuurlijk niet zonder reden. Hij zorgt altijd voor een goede sfeer en is daarnaast ook nog een goede bankier. Dit leverde je al vlug de bijnaam op van “Peerke Lap”. Hij was voor ons een vlagger met veel waarde, af en toe hielden we ons hart vast maar als het nodig was wist hij toch de puntjes weer binnen te halen. Helaas houd hij het na 2 seizoenen bij ons voor gezien en gaat hij weer meer tijd aan je wielercarrière spenderen. Hij heeft wel beloofd met grote regelmaat te komen kijken en na de wedstrijd een lekker pilsje te komen drinken. Peerke, bedankt voor je inzet en de fijne samenwerking.
-Jan, wat moeten wij over hem vertellen? In het seizoen 1992-1993 bij DVC binnenkomen wandelen en is hij op een korte periode na niet meer weggeweest. Hij heeft dus heel wat spelers zien komen en gaan in al die jaren. Er zijn nu spelers bij die toen nog amper geboren waren laat staan konden lopen. Wij hebben hem leren kennen als een ware vakman voor wie niets teveel is, daarnaast bied hij altijd een luisterend oor en een helpende hand, waardoor hij voor vele van ons een echte vriend is geworden en zal blijven. De laatste jaren heeft hij zoals gezegd dus opgetreden als leermeester van Mark, dit heeft hij op zo’n manier gedaan dat Mark nu al op eigen benen gaat staan, toch knap. Een ding zullen we zeker missen en dat is zijn humor. Vooral nieuwe en jonge spelers moesten het nogal een ontgelden. Als zij met een blessure bij Jan aankwamen en heel serieus over hun gebreken vertelde, dan reageerde hij doodleuk dat je niet wist wat je moest doen omdat je niets van die hele zooi snapte. Jan Hartelijk bedankt voor de vele mooie jaren welke wij hier als DVC met jou hebben mogen beleven. Gelukkig blijft hij nog wel bij de club betrokken zodat we regelmatig onder het genot van een bakkie nog even lekker een babbeltje kunnen maken. Jan nogmaals hartstikke bedankt voor jouw jarenlange inzet.
-Koos, hij maakte in het seizoen 2005-2006 zijn debuut in het 1e elftal. Als echte ouderwetse linkspoot, onvoorstelbaar en gezegend met een geweldige techniek wist hij menig tegenstander gek te maken. Sommige liepen na de wedstrijd nog te tollen op hun benen. Helaas raakte Koos zwaar geblesseerd in het seizoen 2009-2010, waardoor hij op 89 wedstrijden en 9 doelpunten is blijven steken. Na zijn verhuizing naar Eindhoven heeft hij de pinnen weer ondergebonden en is hij weer actief op de velden. Koos bedankt voor de vele momenten dat we van jou acties mochten genieten en wij wensen je namens iedereen veel succes en heel veel plezier bij Woenselse Boys.
-Ronald, in het seizoen 2004-2005 speelde hij zijn eerste wedstrijd bij het 1e en in 2006-2007 kwam hier pas een vervolg op waarna hij uitgroeide tot een robuuste voorstopper, waardoor hij al vlug als “de Steen” door het leven ging. Ook voor Ronald geldt dat een zware knieblessure zijn verdere loopbaan in de weg staat waardoor je blijft steken op 81 wedstrijden en 4 doelpunten. Het leek er even op dat hij halverwege dit seizoen alsnog aan ging sluiten bij de groep maar het laatste kleine stapje bleek toch net te veel. Na ca. 20 minuten in het 2e en vele (solo) trainingen heeft hij toch moeten besluiten om zijn schoenen in de wilgen te hangen. Hij heeft zich voor het elftal overigens wel zeer verdienstelijk gemaakt door zondags het beheer van onze lappot op zich te nemen, hiervoor onze dank. Naast voetbal heeft Ronald nog twee grote passies, vissen en fietsen waar hij nu weer wat meer tijd voor krijgt. Ronald namens ons allen bedankt voor de mooie en gezellige jaren en we hopen je nog regelmatig langs de lijn en na de wedstrijd aan de bar te zien.
-Jeroen, ja misschien wel de meest beroemde speler ooit van onze vereniging. In het seizoen 2008-2009 kwam hij onze selectie versterken wat vooral het dameselftal tot tevredenheid sprak. Tijdens uitwedstrijden in de omgeving van Dordrecht e.d. werd je veelal herkend als die gast uit ….., en bij ons kreeg hij dus al gauw de bijnaam van BN-er. Hij heeft in 3 seizoenen bij RKDVC 1, 72 wedstrijden gespeeld en hierin 19 keer gescoord. In de groep had Jeroen al gauw je plekkie gevonden en voelde hij zich volgens ons al snel op zijn gemak. We hebben Jeroen leren kennen als een gezellige en fijne medespeler en vinden het jammer dat hij nu al een punt achter zijn voetbalcarrière zet. Het was voor hem dan ook een moeilijke beslissing maar verandering in zijn werkomgeving en de komst van een klein “Vissertje of Meerminnetje” heeft hem toch doen besluiten om te stoppen bij RKDVC 1. Jeroen hartstikke bedankt voor de mooie jaren en veel succes bij het (?) elftal.
-Mikel, wat moeten hieraan toevoegen? Zijn eerste wedstrijd speelde hij in het seizoen 1996-1997 en in het seizoen 1999-2000 had hij er al 6 wedstrijden opzitten. In de resterende 11 seizoenen kwamen daar nog eens 241 wedstrijden bij. In totaal scoorde Mikel 26 doelpunten en dit jaar was hij aardig op weg om als “verdediger c.q. middenvelder” topscorer te worden. Zijn teller stopt dus bij 247 wedstrijden wat in onze ogen eigenlijk een aantal is waarmee hij zeker nog 1 jaar daar zou moeten om die 250 te vol te maken. Als we denken aan Mikel als voetballer denken we niet aan iemand die overloopt van de technische hoogstandjes die zijn tegenstander even helemaal gek speelt. Toch werden de meeste tegenstanders helemaal gek van hem. Door zijn mentaliteit en inzet kwamen ze hem meerdere keren tegen en als ze alsnog aan je dachten te ontsnappen trok jij even (indien nodig) aan de noodrem. Ook als aanjager tijdens de wedstrijden en trainingen zullen we Mikel gaan missen, want hij ging altijd voorop in de strijd en accepteerde het niet als dan iemand anders verzaakte. Volgend jaar ga Mikel spelen in het 2e elftal en zal daar de jonge jongens op het juiste spoor gaan zetten. En mocht het nodig zijn dan is het maar een klein stapje naar het 1e om op die manier toch aan die 250 wedstrijden te komen. Mikel hartstikke bedankt en heel veel plezier bij “’t Twidde”.
-Joris, na een aantal opleidingswedstrijden bij het beruchte 5e elftal speelde hij zijn 1e wedstrijd in het seizoen 1996-1997. Hierna vormde hij jarenlang samen met o.a. “Schrovertje” een van de meest gevreesde voorhoedes van de Brabantse velden. Na het seizoen 2001-2002 had Joris al 149 wedstrijden achter zijn naam staan en heeft hij de overstap gemaakt naar Schijndel, wat uitkwam in de hoofdklasse. Helaas is dit, mede door blessureleed, niet helemaal geworden van wat hij en wij ervan hadden gehoopt en keerde hij in 2004-2005 gelukkig weer terug op het vertrouwde RKDVC nest. Vele malen wist Joris de supporters te laten juichen en vooral aan de kantine zijde deelde hij graag met hun de feestvreugde. Met regelmaat waren wij hem dan ook even kwijt als je weer eens de ballenvanger hing. Joris na 13 seizoenen in het 1e elftal waarin je totaal 283 wedstrijden speelde en maar liefst 125 keer het netje wist te vinden kunnen we zeggen dat we in hem een echte routenier gaan verliezen. Ook al leek het erop dat hij lopende dit seizoen steeds fitter werd hebben we Joris niet kunnen overhalen er nog een jaartje aan vast te knopen. Gelukkig gaat hij het komende seizoen de aankomende jeugd in “ ‘t Twidde” mee helpen om zich klaar te stomen voor het grote werk. Joris afscheid nemen is moeilijk en dat geldt niet alleen voor hem, maar toch zijn we helaas op het punt gekomen. Wij willen Joris namens alle spelers, begeleiders, supporters en iedereen die DVC een warm hart toedraagt hartelijk bedanken voor zijn inzet en bijdrage welke hij in al die jaren heeft gegeven. Joris Bedankt.
-Marcel, ergens in 1997-1998 hoorde hij van een of ander keepers te kort bij RKDVC en rook hij zijn kans schoon om dit moment aan te grijpen om als 1e keeper in Drunen aan de slag te gaan. Zoals alles bij Marcel, zeer doordacht en volgens planning verloopt, verliep ook dit dus volgens plan en zo begon hij zijn keepers carrière in het seizoen 1998-1999 bij RKDVC. Keepers zijn eenlingen en van een andere planeet zeggen ze wel eens. Nou valt dit bij hem eigenlijk wel mee denk ik want hij ligt goed in de groep ook al komt hij uit d’n Elshout. Dat Marcel aparte streken en gewoontes heeft kunnen we na al die jaren echter niet ontkennen. Enkele voorbeelden: de 1e plaats links naast de deur in de kleedkamer was van Marcel, probeerde daar niet te gaan zitten (ook niet per ongeluk) want hij jaagde je weg. Het omkleed ritueel, altijd volgens dezelfde volgorde kwamen zijn spulletjes netjes gevouwen uit de tas en in diezelfde volgorde kleedde hij zich om. Een tegenstander die op “zijn” helft de warming-up wilde doen kon beter naar de andere kant gaan voor Marcel buitenkwam, anders werd even duidelijk gemaakt wie hier de baas was en wie hier de dienst uitmaakte. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ook buiten de wedstrijden om heeft hij zijn steentje bijgedragen aan de modernisering bij RKDVC. Denk hierbij o.a. aan de kunstgrasvelden en de keepers opleiding welke DVC nu rijk is. Verder heeft hij menigmaal zijn mondje geroerd als er dingen gebeurde waar hij het absoluut niet mee eens was. Marcel is dus naast een geweldige keeper ook een perfectionist maar bovenal een geweldige medespeler. Na 324 wedstrijden en 2 doelpunten (tegengoals waren niet te tellen maar wellicht weet je dit aantal zelf wel) hangt hij nu zijn handschoenen in de wilgen. Zijn voetbalschoenen moet hij nog even bewaren want waar grote spelers als van Nistelrooy en van Bommel hun afspraken niet nakomen doet Marcel dat wel, hij gaat nl. afbouwen bij zijn maatjes in het 3e van d’n Elshout. Daarnaast blijft hij bij DVC ook nog actief en wel als keeperstrainer en in de toekomst wellicht nog iets meer. Marcel voor jou geldt hetzelfde als bij jouw voorgangers, Hartelijk bedankt voor de vele mooie jaren waarin we van jou hebben mogen genieten, bedankt!