MD1 KAMPIOEN!!!

Luid klinkt The eye of the tiger uit de speakers als de meiden in twee rijen achter de scheidsrechter en de assistent-scheidsrechters aan het hoofdveld van RKDVC betreden. Beide teams stralen zelfvertrouwen uit en alle meiden genieten zichtbaar van het moment.
De minuut stilte voor Koen Post staat hiermee in groot contrast, maar getuigt van respect en versterkt de achtbaan van emoties van dat moment.
De wedstrijd begint en het spel gaat op en neer zonder dat er voor beide teams doelkansen zijn. Dan een aanval over rechts. Het schot van Amber wordt geblokt en uit de corner die volgt, komt de bal voor de voeten van Romy, zij haalt uit…, maar de keeper weet de bal te keren.
In de volgende aanval probeert Amber met een uitgekiende lob de keeper te verschalken, maar de bal valt op de lat. We blijven druk zetten en we versieren een aantal corners achter elkaar. Jammer dat de regel: drie corners, een penalty het nooit gehaald heeft in officiële wedstrijden.
Amber blijft het doel geregeld onder vuur nemen, maar de keeper van Nemelaer heeft op elk schot een antwoord. En wat zie je dan, als wij kansen blijven missen, groeit het vertrouwen bij de tegenpartij. Twee minuten vóór de rust weet Lieke nog heel knap een hard schot tegen te houden, maar bij de volgende aanval heeft ze geen kans bij een lob van de rechtsbuiten en de bal valt net onder de lat in het doel: 0-1. Een domper zo net voor de rust.
Na de rust pakken we de draad weer op en we zijn bijna voortdurend op de helft van Nemelaer. We krijgen een vrije trap op rechts en inlener Frederique draait de bal voor de goal. De bal gaat aan iedereen voorbij, behalve Romy. Nog harder dan in de eerste helft knalt zij de bal in de linker- benedenhoek en de keeper weet er nog net een corner van te maken.
Dan een aanval over links. Knap kapt Evi de keeper uit en heel koeltjes schiet zij de bal in het doel. Wat? Heb hij gevlag? Heb hij gevlag? Ja, hij heb gevlag en het doelpunt gaat niet door. Even later probeert Evi het met een lob, maar ook die bal valt op de lat. We hebben kansen genoeg, om maar te zwijgen over het aantal corners, maar het broodnodige doelpunt om kampioen te worden blijft uit. Dan een actie van Bo dat in het verslag niet mag ontbreken: vanuit het middenveld wordt de bal ingespeeld op Bo, zij neemt de halfhoge bal prachtig aan, draait zich om richting de goal, haalt de bal terug onder haar voet en passt op links op Amber. Een wereldactie: creatief, effectief en prima uitgevoerd. Maar helaas wordt het geen assist, want wederom staat een verdediger een doelpunt in de weg. Ja hoor, weer een corner. En nog één en nog één en nog één. Uit de laatste breekt Nemelaer uit, maar de diepte pass is gelukkig buitenspel. Ook Lieke wordt langzaam wanhopig en met een brok in haar keel klinkt een welgemeend: "Kom op meiden”. De moeder van Malou blijkt later nog net haar tranen te hebben kunnen bedwingen en ook de trainer heeft het kippenvel op haar armen staan. Maar ze luisteren, het wonder van Dortmund herhaalt zich op het hoofdveld van RKDVC. In werkelijk de laatste seconde van de wedstrijd weet Evi een corner te promoveren tot doelpunt: 1-1. De meiden vallen elkaar in de armen. Patrick en Harold doen hun bekende borst-jump, de trainer heeft geen idee waar ze naar toe loopt om haar blijdschap te tonen en stagiaire Vincent zit te glimmen van trots. Ook het publiek staat op de banken en klapt zich rode handen. Er wordt nog afgetrapt, maar dan fluit de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd: MD1 IS KAMPIOEN!!!
Na de wedstrijd verschijnen de meiden op het bordes en worden ze door de grote trouwe supportersschare hartstochtelijk toegejuicht. Het traditionele kampioenendouchemoment kan natuurlijk ook niet achterwege blijven. En al snel zingen een kletsnatte Harold, Patrick en Jeanny “Kampioenen, kampioenen olé olé olé!” Dat is nog eens een warme douche! Met onze kampioensshirtjes en een super grote kampioensbeker betreden we op de klanken van het kampioenslied de kantine waar we onthaald worden door Paul van Beurden. Mooie woorden en een medaille komen er nog eens bij en als we dan uiteindelijk aan wat drinken en de frites zitten, beseffen we pas wat er gebeurd is: MD1 is kampioen!
Geen idee wie wat allemaal geregeld heeft, maar bedankt, bedankt, bedankt! Het was geweldig en deze dag zullen we allemaal voor altijd koesteren!
Een super trotse trainer!