Columns
Column december 2013
Voetbalplaatjes
Als jochie van acht jaar oud ging ik maar wat graag voor mijn grootvader een doos bolknakken kopen in de sigarenwinkel. Een bordeaux rode doos met opdruk Hofnar Bouquet in sierletters en een ingelegd gouden logo met een kroon en steigerende paarden. Ik weet het nog tot in detail. Niet dat ik zo graag wilde dat opa deze vieze stinksigaren rookte, maar meestal mocht ik van hem dan ook een paar zakjes Panini voetbalplaatjes kopen voor twee kwartjes. Het was voor het album van voetbaljaargang 1980-1981 met schitterende portretten van besnorde spelers als Abe van de Ban, Bert Prijs en Richard Budding. Namen die nu, ruim dertig jaar later, nog in mijn hoofd zitten. Had ik het plakboek nog maar bewaard… het zijn tegenwoordig collectors items geworden. Ik heb me laten vertellen, dat er verzamelaars zijn die wel tot duizend euro over hebben voor een compleet ingeplakt boek van deze oude voetbaljaargangen.
Voetbalplaatjes zijn nu nog altijd een geliefd verzamelobject onder de jeugd. De eerste Panini voetbalplaatjes stammen al uit de begin jaren zestig, toen nog uitgegeven als kartonnen kaartjes. Het allereerste gedrukte prentje kwam uit 1960 en was van Bruno Bolchi van Inter Milano. Later, vanaf 1972, werden de kartonnen kaartjes vervangen door zelfklevende plaatjes. In 1978 kwam het eerste nationale album van Panini op de Nederlandse markt. Destijds waren het nog plakplaatjes, maar al snel werden deze vervangen door stickers. In de jaren 2001, 2002 en 2003 verschenen er echter géén albums, hetgeen te maken heeft met de rechten die Panini destijds verkocht had aan andere firma's. Het laatste verzamelalbum van Panini kwam uit in 2005, daarna nam supermarktketen PLUS de rechten over. Deze rechten zijn thans in handen van Albert Heijn.
Een paar jaar geleden kwam de lokale supermarktketen EMTÉ, thans hoofdsponsor van RKDVC, in samenspraak met de sponsorcommissie met het idee van een voetbalplaatjesactie, maar dan van onze lokale helden. Bij elke vijftien euro aan boodschappen kreeg men een zakje met vijf voetbalplaatjes. Geen voetballers uit de eredivisie, maar van alle spelers en speelsters van vertegenwoordigende elftallen van RKDVC. Vanaf de allerkleinste F-pupillen tot aan de selectie van het eerste elftal, jongens, meisjes, validen en minder validen, van iedereen was er een plaatje te verkrijgen om in een speciaal gemaakt plakboek te plakken. Een ware run ontstond er op de plaatjes en alle vaders, moeders, opa’s en oma’s werden door hun (klein)kinderen aangemoedigd om maar vooral daar de wekelijkse boodschappen te halen. Een schot in de roos, want de omzet van de supermarkt schoot in deze actieperiode gigantisch omhoog. En voor alle leden is het plakboek een mooi naslagwerk om te hebben en het er over een aantal jaar weer eens bij te pakken. Om de romantiek van deze stickers uit vroegere eredivisie edities te ervaren zou je eens op www.oldschoolpanini.com moeten kijken.
Tegenwoordig barst het óp de voetbalvelden zelfs van de voetbalplaatjes, maar dan niet van Panini of van een supermarktketen. Bijna elke, zichzelf iets teveel respecterende prof, heeft tegenwoordig een gedeelte van zijn lichaam bedekt met tatoeages. Het aantal mensen dat voor een tattoo kiest is in de laatste 10 tot 20 jaar enorm toegenomen, naar schatting ongeveer 30% van de bevolking. Binnen de professionele voetbalwereld ligt dit percentage aanzienlijk hoger en heeft inmiddels wel 75% van deze beroepsbevolking één of meerdere plakplaatjes op het lichaam. Of het voorkomt uit hun voorliefde voor deze stickeralbums? Of omdat zij als kind ook voor hun grootvader naar de sigarenwinkel gingen? Ik vrees dat dit niets met de zakjes van Panini te maken heeft. Maar omdat het wel erg veel voorkomt op armen en benen van profvoetballers lijkt me de term voetbalplaatjes bij tatoeages wel op zijn plaats. Waar blijft de eerste tattooshop met de naam PANINI?
12-03-2012
