Dit is het laatste deel van het vervolgverhaal, waarin het oude blauw/witte scorebord van RKDVC centraal staat.

Weet je? Eigenlijk kan ik nog wel even doorgaan. Nog meer namen van oud-voetballers gaan noemen en over gloriejaren praten. Anekdotes vertellen over hoe het vroeger was. Maar het is zoals het is. Noem mij ouderwets, maar denk niet dat ik niet met mijn tijd ben meegegaan. Ook ik kan geen dag zonder dat spraakmakende internet. En als ik ooit met mijn kleinkinderen langs de lijn sta en met die spruiten naar de helden van die tijd kom kijken, zal er vast wel weer een hoop veranderd zijn. Wellicht is de club in handen van een rijke Chinees gevallen en is het gehele sportpark met de typische betonnen tribunes vervangen door een hypermodern sportcomplex. En stiekem, ja stiekem hoop ik dan dat die rijke Chinees een klein beetje gevoel heeft voor nostalgie en een mooi nieuw houten scorebord (retrolook) terug op zijn plek laat zetten. In de kleuren blauw en wit, natuurlijk.

Weet je wat ik eigenlijk wel een beetje mis op ons sportcomplex? Dat er naast het Toon Schapendonkstraatje en de Leo Pulles Bestuurskamer nog meer dingen vernoemd worden naar DVC'ers, die veel voor de club betekend hebben. Zoals bijvoorbeeld die overdekte tribune, de gezellige kantine, de fitnessruimte en het ballenhok. Alhoewel het vast niet makkelijk zal zijn om daar een selectie in te maken. Door de jaren heen hebben er immers heel veel mensen zich verdienstelijk ingezet voor RKDVC. Toch zou ik op deze plek een lans willen breken voor de voor mij legendarische spits met zijn gevreesde en keiharde schot. Het 'De Junne'-scorebord? Zou dat niet een mooi begin zijn in een EERBETOON aan al die clubhelden? Ik zou bijna willen zeggen: LIKE als je het hiermee eens bent.

Jack Thomassen