Het ziet er best wel euforisch uit, dat op het veld gooien van (plastic) bekers met bier als er gescoord is. Maar echt niet meer dan in die paar seconden dat een stadion kan 'ontploffen' na een doelpunt. Want terwijl de stadionspeaker omroept wie de doelpuntenmaker is en de tegenpartij aanstalten maakt om af te trappen, staan er op de tribune een aantal mensen met een nat gegooide jas. Daar ben je dan lekker mee. Zullen ze thuis leuk vinden. Niet echt, denk ik.

Natuurlijk worden er weleens andere voorwerpen op het veld gesmeten. Soms uit ergernis naar de scheidsrechter, maar meestal naar iemand van de tegenpartij. Wat knap gevaarlijk kan zijn. Een wegwerpaansteker weegt haast niks, echter vanaf de 2e ring komt zo'n ding met een rotvaart naar beneden. Wie dat ding dan onbewust terug aan het koppen is, kan misschien wel met een gapende jaap de brancard op. Er wordt bij de ingangen dan wel gefouilleerd, maar zeker niet bij iedereen. Braaf uitziende huisvaders mogen meestal zo doorlopen. Jonge gastjes met een hoodie of een petje op, pikken ze er steevast uit. Eén keer raden wie al dat verrekte Bengaalse vuurwerk steeds het stadion in kan smokkelen?

Bij een thuiswedstrijd van RKC Waalwijk was het ook een keer raak. Dat Jan Vertonghen als huurspeler van Ajax voor RKC uitkwam, betekent dat het al een tijdje geleden is. In die jaren zat het stadionneke bij bezoek van grote clubs stampvol. Tegen Ajax vanzelfsprekend ook. Gelukkig hadden wij nog entreekaartjes kunnen bemachtigen. Voor plaatsen op de lange zijde, in de hoek bij het uitvak. Jongste zoon wilde zijn grote Ajaxvlag meenemen, maar na een kort en goed gesprek kon ik hem van dat idee afbrengen. Niet dat ze bij Ons RKC vijandig gezind zijn, je weet het echter nooit.

Moeizaam kwam de Amsterdamse club halverwege de 1e helft op een 1-2 voorsprong. Het uitvak was daardoor in de rust nog in jubelstemming, wat de sfeer in het stadion ten goede kwam. Het pupillenteam dat in de pauze voor hun kampioenschap werd gehuldigd, werd tijdens hun ereronde door het gehele publiek met een hartelijk applaus beloond. En, ja. Ook door de Ajaxfans, toen de kleine mannetjes langs dat vak hobbelden. Maar... wat was dat nou? Wat vloog daar over de omheining? Pal voor de voeten van de kampioentjes? Was het een bierblikje? Een vuurwerkbom? Het thuispubliek in onze hoek hield heel even de adem in en was een paar seconden muisstil. Intussen zag iedereen dat het keepertje zich bukte en het gegooide voorwerp uit het gras opraapte. Maar net toen we dachten dat zo meteen de pleuris uit ging breken, hield het jongetje triomfantelijk het voorwerp omhoog. Alsof hij opnieuw een beker had gewonnen, wat best een grappig gezicht was. Wij konden er ook hartelijk om lachen, ondanks het gegeven dat het op het veld gooien van dingen gevaarlijk is. Maar zo groot is het bij Ons RKC niet, dus kwam 'de prijs'  met een goed gemikte worp vóór de voeten van de kampioenen op het veld terecht. Iedereen ging weer rustig zitten. Want niemand ging zich druk maken om.... een rol JODENKOEKEN vanuit het Ajaxpubliek! Dat is toch een stuk origineler dan een bierdouche.

Jack Thomassen