Er zijn mensen die ik heel goed ken, die waarschijnlijk gaan steigeren nu ze deze uitslag lezen. Maar de kans op deze stand na 2x45 minuten voetbal is heel klein, dat heb ik zelf met eigen ogen kunnen zien. Het zou vast 1-4 zijn geworden. Waarom die zogenaamde uitslag dan? Nou, op een zonnige maar koude november zondagmorgen besloot ik eens naar wat oud-pupillen en oud-junioren te gaan kijken. En aangezien sommigen naar FC Drunen overgestapt waren om in een vriendenteam te gaan spelen, kwam het zelfs zover dat mijn fiets sinds lange tijd weer eens bij de rood-witten uit Drunen gestald werd. Jaren geleden waren we daar één seizoen zelfs elke week. Om te trainen. Want voordat er bij ons kunstgras werd gelegd, was er soms geen ruimte genoeg om te trainen. Toen merkten we dat er hier en daar wat na-ijver onder wat leden is (aan beide kanten). Dat was een vreemde gewaarwording. Misschien kom ik daar nog wel eens op terug.

Al gauw kreeg ik de warmlopende jongens in de gaten. Nou ja, jongens. Er waren knapen bij waarmee ik echt niet meer samen door één deur kon. Letterlijk gezien, want toen er één mij langs de lijn opmerkte kwamen er een paar mij de hand schudden. Wat ik kwam doen? 'Naar jullie kijken, mannen. Ik ben wel een beetje benieuwd hoe het met mijn mennekes van toen gaat.' Een kort gesprekje en weer wat handen schudden en daar gingen ze naar binnen, voor de tactische bespreking. Er waren 4 spelers bij waarvan ik leider ben geweest, maar ik zag er zeker nog 4 die eerder bij RKDVC hebben gevoetbald. Jammer dat ze overstapten naar FC Drunen, toch moeten ze natuurlijk zelf weten waar ze zich prettig voelen. FC Drunen 5 trof die dag een betere tegenstander, het stond met de rust al 0-2. Ook constateerde iedereen met mij dat er paar van de thuisploeg een kort nachtje achter de rug hadden. En ook niet al te vaak naar de training kwamen, er vielen 2 mannen uit met een blessure en dat kwam niet door stevige tackles. In de rust nam ik afscheid, om snel naar het sportpark van RKDVC te fietsen. Bij de uitgang liep ik warempel een bekende DVC'er tegen het lijf (figuurlijk nu). Met een vragende blik begroette ik Peerke. 'Héé, gij ook hier?', zei hij nog, maar ik had geen tijd om te kletsen en te vragen waarom hij naar de andere vereniging in Drunen was gekomen. Vast niet om te scouten (flauw grapje). Vlug richting de Sportlaan. De wedstrijd van de andere oud-junioren was immers al begonnen.

Het was gezellig druk rondom het veld waar het 5^e speelde. Natuurlijk liep ik rechtstreeks naar mijn maat Johnnie, die langs de lijn van kunstgrasveld 2 als assistent-scheids liep te acteren. Elke keer is het weer gezellig als ik één van de Johnnies zie. De mooiste jaren bij RKDVC had ik met 3 Johnnies. We vertelden elkaar alles, mauwden en sakkerden op alles en natuurlijk lachten we om van alles. Blijkbaar ging het deze jongens... eeh mannen een stuk beter af dan bij het vorige team waar ik keek. Hier was het al 2-0 en even later flapten ze er nog één in. Zichtbaar was dit 5^e een stuk fitter. Het spel ging snel op en neer. De stand was niet zo belangrijk voor mij, ik kwam meer voor het aantal oud-pupillen of junioren. Dat stokte hier al bij één. Er zat er nog wel één in burger op de bank, maar die was volgens mij al gestopt wegens een steeds terugkomende blessure. Jammer. Dus hadden ze die dag bij FC Drunen toch nog iets gewonnen en dit team van RKDVC alsnog verloren. Maar dat weten ze alleen als ze deze column lezen...

Op de site van de club zie ik bij 'teams' welke jongens van toen in welke ploegen ze nu voetballen. Bij de lagere teams zie ik er nog een stel staan. Wat zeg ik? Daar kan je wel een paar 11-tallen van maken! 13 seniorenteams en nog een groep veteranen. En als ik het goed zie hebben wij ook 'vriendenteams'. Dat zie je dus overal. Is alleen maar gezellig... en goed voor de kantine! Want niet alles in het leven draait om winnen!