's Morgensvroeg rijd ik naar mijn werk. En ja hoor. Daar ligt weer eens een bal in de sloot. Zo, hé. Het is bovendien een mooie. Van Adidas. Maar alléz, dan nog. Al was het een plastic bal, of een goedkope nepleren, het is toch gewoon zonde om je voetbal in het water te laten liggen? Ja, oké. Misschien hebben ze gisteravond nog wel geprobeerd de bal uit het slootje te vissen? En nadat het niet gelukt was en het wellicht te donker werd om nog meer pogingen te wagen, ze onverrichter zaken op hangende pootjes naar huis zijn gegaan? Nu kan ik op dit vroege tijdstip zomaar die bal uit de waterkant pakken en hem meenemen. Dat kan, hè. Want dat doe ik natuurlijk niet. Tenslotte is die bal niet van mij en hoop ik dat die snotjon... jongen/meisje de bal alsnog komt zoeken en mee naar huis neemt. Eind goed, al goed dan, lijkt me. Maar, ja. Voor hetzelfde geld ligt er morgen zomaar weer een bal in deze sloot tussen het Mandemakersstadion en het Cruijff-coart in Waalwijk. Jawel, u leest het goed: WÉÉR! Dat vind ik dan best wel slordig, al zeg ik het zelf. Dat zou ons vroeger niet zomaar zijn overkomen.

Na de wedstrijd Wilhelmina A2- RKDVC A2, in Den Bosch, bleek één van onze intrapballen 'kwijt' te zijn. En natuurlijk was er niemand die wist waar dat ding gebleven was. Jaja. Omdat de velden daar voor een groot deel langs een brede sloot liggen, konden we op onze vingers natellen dat de bal zeker en vast daarin beland zou zijn. "Heeft dan helemaal niemand een idee wáár die bal in de sloot geschoten is?" Ha! Zelden hadden wij een stuk of 15 van die jonge gasten zó onnozel zien kijken als toen. Allemaal schouderophalend stonden ze daar in hun nakie. "Ja, zo raken we wel heel makkelijk onze spullen kwijt, hè?" Maar, ja. Je kan boos worden zoveel als je wilt, die bal komt echt niet vanzelf terug in je ballenzak. Dus? Omdat het douchen bij die mannen altijd lang duurde, ging ik maar op speurtocht. Bij de terreinknecht vroeg ik een 'ballenvanger' en liep richting de waterkant naar de plek waar vooral veel riet stond. Want daarlangs hadden de jongens immers warmgelopen. En wat denk je? Binnen 5 minuten had ik 3 mooie leren ballen opgevist. Een goeie vangst, of niet? Alleen zat onze bal er jammer genoeg niet bij. Enigszins toch tevreden liep ik terug naar de kleedkamer.

Onderweg bedacht ik nog dat het eigenlijk onze ballen niet waren, daarom inspecteerde ik ze alle drie of er wellicht een naam op zou staan. Tsja, niet dus. Nog geen afkorting, niks. Op die manier was mijn geweten een beetje gesust en met drie nieuwe aanwinsten voor onze zak met intrapballen, konden we even later richting ons sportpark in Drunen. Wat zegt u? Nee, natuurlijk zeiden we niets tegen die zogenaamd onschuldige balkwijtmakers. Anders werden ze alleen maar nóg nonchalanter met spullen van de club. Daar moet je wel voor waken als co-opvoeder. Want naast het leider zijn, ben je ook een beetje oppasser van die kinderen (co-opvoeder dus, maar ook wakkerbeller, taxichauffeur, veterstrikker, praatpaal, vredestichter, vraagbaak, pleisterplakker, fietssleutelzoeker en.... en, och nog zoveel meer. Gelukkig konden ze allemaal hun eigen kont afvegen).

Een paar weken geleden liep ik met onze honden langs de sloot, aan de achterkant van het sportpark. En ja hoor. Ook in dit water lagen een paar trainingsballen te drijven en te wachten tot ze eruit gevist werden. En geloof het of niet. Ik telde er wel 5! Dat betekende voor mij dat er niet veel aanstalten gemaakt werd om die ballen op te halen. En die ballen komen niet vanzelf uit het water, hoor! Best wel slordig, of niet dan?
@Alle voorzitters uit de omgeving: Of je nu een voetbalvereniging in Den Bosch, Waalwijk of Drunen runt? Als club ga je er heus niet failliet mee. Maar als jullie terreinbeheerders zich weer eens gaan afvragen en klagen waar al die ballen toch blijven? Ik weet het wel!

Jack Thomassen