Tussen de regenbuien door ging ik even de honden uitlaten. Aan het begin van onze straat staken 2 mennekes over om bij het speelveldje daar te komen. De één had zich uitgerust in een compleet keeperstenue, met handschoenen en al. De andere liep in zijn gewone kloffie, maar beiden renden even enthousiast naar het stukje kunstgras met doeltjes om lekker te gaan voetballen. Alleen was er een klein probleem. Ze kwamen erachter dat je om te voetballen meer nodig hebt dan een mooi tenue... juist, een BAL! En die waren ze vergeten. 'Hééé', riep het keepertje,'We zijn de bal vergeten!' Ze keken elkaar aan van: Wie gaat hem halen? Keeperstenue: 'Ga jij de bal halen? Hij is van jou.' Kloffie:'Ja, maar hij ligt bij jullie in de tuin.' Dat ging niet goed, zo. Als ze samen wilden voetballen, moesten ze er samen uitkomen wie de bal ging halen. Een stukje verderop keek ik nog een keer om. Ze waren weg. Blijkbaar hadden ze besloten samen het speeltuig maar op te halen. 
Toen ik met het blokje rond klaar en bijna thuis was, besloot ik toch nog even bij de voetballertjes te gaan kijken. Weer aan het begin van onze straat keek ik of ze nog aan hun wedstrijdje begonnen waren. Er lag wel een zwart met groene bal aan de overkant in het ene doel. Maar waar waren die 2 nou? Toen ik nog eens goed keek, zag ik ze aan de rand van het veldje zitten. Ze hadden blijkbaar niet alleen de bal opgehaald, ook een grote zak chips was meegekomen. En die zaten ze met z'n 2en lekker leeg te eten. De bal was op dat moment niet zo belangrijk voor de mannen. Ach, af en toe moet je toch wat eten, niet? Dus zaten ze gezellig kletsend de chips op te peuzelen. Maar wel samen, dat dan weer wel. Tevreden ging ik naar huis.

Jack Thomassen